بسیاری از اهل تسن معتقدند امام علی علیه السلام از نظر فضائل از همه ی صحابه ی رسول اکرم صلی الله علیه و آله از جمله خلفای سه گانه بالاتر است ولی باز هم خلفاء را غاصب حق امام نمی دانند چرا؟

چون می گویند پیامبر اکرم صلی اله علیه و آله هرگز ایشان را به امامت منصوب نکردند و امر خلافت را به عهده ی خود امت واگذار کردند تا خودشان با شورا یک نفر را انتخاب کنند.

بر عکس شیعه معتقد است پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در موارد متعدد و مکرر امام علی علیه السلام را به امامت منصوب کردند و در این باره از امت برای ایشان در غدیر بیعت گرفتند و در همان غدیر پیامبر به مردم امر کردند که بیایند و امارت بر مومنین را بر ایشان تبریک بگویند و ایشان را  امیر المومنین خطاب کنند.

اهل تسنن تمام متونی را که از پیامبر در این باره رسیده  یا نمی پذیرند و یا توجیه می کنند. آیاتی که در وصف امیرالمومنین نازل شده را یا در شان ابوبکر و ... میگویند و یا مفید امر خلافت نمی دانند.

در اینکه چرا شورا امیرالمومنین را با اینکه ایشان افضل بوده انتخاب نکرد میگویند هرچند او افضل بود ولی مردم بغض امام علی علیه السلام را به دل داشتند و امارت او را نمی پذیرفتند لذا شورا اینگونه تصمیم گرفت.

اما از این قیل و قال ها که بگذریم شیعه میگوید امامت فقط خلافت نبی اکرم صلی الله علیه و آله در امر حکومت نیست بلکه خلافت ایشان در تبیین احکام و تفسیر قرآن و ولایت تکوینی ایشان نیز می باشد. شیعه معتقد است در هر زمانی یک انسان کامل در زمین وجود دارد که واسطه ی فیض الهی به سوی مخلوقات است و با رفتن او فرد دیری جانشین او خواهد شد. اولین این انسان های کامل حضرت آدم علیه السلام و آخرین ایشان حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است.دلیل این ادعا آیه ی 30 سوره ی بقره است:

و اذ قال ربک للملئکه انی جاعل فی الارض خلیفه

و هنگامی که پروردگارت به ملائکه گفت من می خواهم بر روی روی زمین جانشینی برای خود قرار دهم.

مسلما این جانشینی موقتی نخواهد بود.

پس اگر اهل سنت افضلیت امیر المومنین را بر دیگر اصحاب رسول اکرم بپذیرند که می پذیرند امامت به این معنا جز بر قامت او سزاوار دیگری نیست و اصولا اهل سنت در مورد خلفا چنین امامتی را که شیعه تبیین می کند قائل نیستند.